Σχέδιο Φόρτισης Ηλεκτρικών Οχημάτων

Σταθμοί φόρτισης

Στόχος η ανάπτυξη ενός αξιόπιστου δικτύου που θα καλύπτει τόσο τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και της ευρύτερης περιοχής, όσο και τους διερχόμενους οδηγούς σε ανάγκες φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.

Η δημιουργία υποστηρικτικού πλαισίου, ώστε το σύνολο των 25 Δήμων της Στερεάς Ελλάδας να ανταποκριθούν ταχύτατα στην πρόβλεψη της σχετικής νομοθεσίας για τη χωροθέτηση σημείων φόρτισης Η/Ο, ενισχύοντας, στηρίζοντας και προωθώντας την ηλεκτροκίνηση στην ευρύτερη περιοχή.

Για τη χωροθέτηση των σημείων φόρτισης αρχικά δημιουργήθηκαν 2 σενάρια:

Το πρώτο σενάριο περιλαμβάνει την κατανομή των θέσεων φόρτισης με βάση την ισότιμη χωρική κατανομή και την πυκνότητα πληθυσμού. Το δεύτερο σενάριο δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις εμπορικές χρήσεις, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται περισσότερες θέσεις φόρτισης σε περιοχές, όπου εντοπίζεται έντονη οικονομική δραστηριότητα. [1]

Είναι φανερή η βιασύνη στις αλλαγές της αυτοκίνησης, με προτροπές και επιδοτήσεις για την αντικατάσταση με ακριβά ηλεκτρικά οχήματα, των οποίων η αυτονομία είναι περιορισμένη λόγω ανώριμων τεχνολογικά λύσεων και με περιορισμένο δίκτυο φόρτισης στους αυτοκινητοδρόμους. Ο χρόνος πλήρους φόρτισης σε οικιακό μονοφασικό δίκτυο είναι μεγαλύτερος από δέκα ώρες (με ταχυφορτιστές χρόνος πλήρους φόρτισης 1-2 ώρες) και το κόστος φόρτισης με τις παρούσες τιμές ηλεκτρικού ρεύματος, κάνει την μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση ασύμφορη. Βέβαια, υπάρχει και η λύση της φορητής ηλεκτρογεννήτριας (κατάσταση παζαριού)... Σε δριμύ ψύχος η εμβέλεια μειώνεται έως και 50%.

Χρόνοι φόρτισης [2]

Με τους βενζινοκινητήρες να έχουν βαθμό απόδοσης περίπου 30% και τους πετρελαιοκινητήρες 40-42%, οι ηλεκτρικοί κινητήρες έχουν βαθμό απόδοσης 95%. Όμως η φόρτιση των μπαταριών από το εναλλασόμενο ρεύμα του δικτύου απαιτεί την μετατροπή του σε συνεχές με απόδοση 81%, στην πραγματικότητα λόγω απωλειών του μετασχηματιστή παίρνουμε το 70%. Οι μπαταρίες αποθηκεύουν με τη σειρά τους το 90% της ισχύος φόρτισης και αποδίδουν το 90% της αποθηκευμένης ισχύος. Έτσι ο τελικός βαθμός απόδοσης των μπαταριοκίνητων και όχι ηλεκτροκίνητων (τρόλεϋ, τραμ, σιδηρόδρομος) συνυπολογίζοντας απώλειες ηλεκτρονικών κτλ, καταλήγει στο 45%, μόλις 3% πάνω από τους πετρελαιοκινητήρες.

Αντίστοιχη κατάσταση παρατηρήσαμε και στην βίαιη απολιγνιτοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που προφανώς δεν έχει σχέση με οικολογία και πράσινη ανάπτυξη, αλλά με τον έλεγχο της ηλεκτρικής ενέργειας και το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο.[3]

Παρέβλεποντας πάντα την δοκιμασμένη για δεκαετίες κίνηση με συμπιεσμένο φυσικό αέριο CNG, με ήδη εγκατεστημένο δίκτυο πρατηρίων διανομής.[4]

Μπορεί το κεντρικό ευβοϊκό οδικό δίκτυο να θυμίζει δρόμο άγονης γραμμής, αλλά θα είναι φιλικό προς την ηλεκτροκίνηση, ώστε οι οδηγοί να αισθάνονται ασφάλεια ως προς την αυτονομία. Για την οδική ασφάλεια ούτε λόγος...